ارتباط میان سبک های مدیریت تعارض و عملکرد سازمانی رؤسای فدراسیون-های ورزشی ایران

هدف پژوهش حاضر، ارتباط بین سبک­های مدیریت تعارض و عملکرد سازمانی رؤسای فدراسیون­های ورزشی ایران بود. روش پژوهش از نوع مطالعات همبستگی بود که به­شکل میدانی انجام شد. جامعه شامل تمام رؤسای فدراسیون­های ورزشی کشور (رؤسا و نایب­رئیسان) بود که با توجه به تعداد 52 فدراسیون، کل جامعه (150 نفر) به­منزله نمونه انتخاب شدند و تحت بررسی قرار گرفتند. جمع­آوری داده­ها با استفاده از پرسش­نامه­های استاندارد ارزیابی عملکرد هرسی و گلداسمیت (1985) و سبک­های مدیریت تعارض پوتنام و ویلسون (1991) انجام گرفت و روایی و پایایی آن به تأیید رسید. یافته­های تحقیق نشان داد رؤسا و نایب­رئیسان فدراسیون­های ورزشی کشور به ترتیب سبک تشریک مساعی، مصالحه، احتراز و تسلط را ترجیح می­دهند و درباره عملکرد سازمانی نیز عامل توانایی، وضوح نقش، اعتبار، محیط، ارزیابی، حمایت سازمانی و انگیزش به ترتیب اهمیت قرار گرفتند. بین سبک تشریک مساعی و عملکرد رابطه مثبت و معنادار، بین سبک تسلط و مدار با عملکرد رابطه منفی و معنادار و بین احتراز و مصالحه با عملکرد سازمانی رابطه­ای در سطح 05/0>p یافت نشد. با عنایت به یافته­های مطالعه حاضر، رؤسای فدراسیون­های ورزشی کشور برای مقابله با تعارض­های سازمانی از سبک­های مطلوبی بهره می برند.